با تغییرات بدن در طول زمان، نیازهای غذایی افراد نیز دگرگون می‌شود و در نتیجه ممکن است مکملی که در گذشته مفید بوده، در آینده برای سلامت مضر باشد.
«کیتی داد»، متخصص تغذیه در دوران سالمندی، می‌گوید یکی از این مکمل‌هایی که باید در مصرف آن دقت کرد، آهن می‌باشد.
او توضیح می‌دهد: زنان بین ۱۴ تا ۵۰ سالگی به دلیل قاعدگی به مقدار بیشتری آهن نیاز دارند. اما پس از یائسگی، این نیاز به شکل چشمگیری کاهش پیدا می‌کند. پس از عبور از ۵۰ سالگی، مقدار توصیه‌شده روزانه آهن فقط هشت میلی‌گرم است؛ در حالی که بسیاری از مکمل‌های آهن در بازار حاوی ۲۵ میلی‌گرم یا حتی بیشتر هستند که چند برابر میزان مورد نیاز واقعی است.
چرا مصرف زیاد آهن می‌تواند مضر باشد؟
آهن برای عملکردهای حیاتی بدن اهمیت دارد، از جمله انتقال اکسیژن، تولید انرژی، تقویت ایمنی بدن و کمک به سلامت مو، ناخن و پوست. اما همان‌طور که کمبود آن می‌تواند منجر به احساس خستگی شود، دریافت بیش از حد آن نیز می‌تواند آسیب برساند.
داد می‌گوید: مصرف بیشتر از ۴۵ میلی‌گرم آهن روزانه برای زنان بالای ۱۹ سال می‌تواند مضر باشد. آهن اضافی ممکن است موجب ناراحتی‌های گوارشی مانند استفراغ، دل‌درد، یبوست، تهوع و اسهال شود، و در برخی مواقع حتی باعث بستری شدن یا مرگ فرد گردد.
در نتیجه، کنترل میزان مصرف آهن—چه از طریق خوراکی و چه مکمل—بسیار اهمیت دارد. این نکته به معنای حذف منابع طبیعی آهن نیست؛ بلکه تاکید می‌کند مکمل‌هایی با دز بالای آهن می‌توانند خطرناک باشند و باید از آن‌ها اجتناب شود.
چه تغییرات تغذیه‌ای دیگری پس از ۵۰ سالگی رخ می‌دهد؟
بر اساس گزارش ایندیپندنت، کاهش نیاز به آهن تنها یکی از تغییرات رژیم غذایی در این دوره زندگی است. در مقابل، نیاز بدن به پروتئین افزایش پیدا می‌کند. به‌مرور زمان، کاهش حجم عضلات طبیعی است و دریافت مقادیر مناسب پروتئین از آن پیشگیری می‌کند.
داد می‌گوید که بانوان بالای ۵۰ سال باید روزانه در ازای هر کیلو وزن بدن، بین ۱.۲ تا ۱.۶ گرم پروتئین دریافت کنند. به‌طور مثال، اگر وزنتان ۷۵ کیلوگرم است، باید روزانه چیزی میان ۹۰ تا ۱۲۰ گرم پروتئین مصرف کنید.
برای کاهش خطر پوکی استخوان در این مرحله از زندگی، تأمین ویتامین D، کلسیم و ویتامین B۱۲ نیز ضروری است. داد اضافه می‌کند: با بالا رفتن سن، بدن توانایی جذب ویتامین B۱۲ از خوراکی‌ها را از دست می‌دهد، بنابراین افزایش دریافت آن اهمیت دارد. مصرف روزانه توصیه‌شده شامل ۶۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین D، ۱۲۰۰ میلی‌گرم کلسیم و ۲.۴ میکروگرم ویتامین B۱۲ است.
شایان ذکر است که فاکتورهای دیگر همچون شرایط جسمی، سوابق پزشکی و اهداف فردی در تعیین نیازهای تغذیه‌ای نقش دارند. برای همین، مراجعه به متخصص تغذیه برای تنظیم برنامه مناسب غذایی و مکمل‌ها بهترین راهکار است.
در نهایت، مکمل‌ها باید تنها با هدف جبران کمبودهای واقعی استفاده شوند و نه صرفاً از روی عادت یا بدون نیاز. همان‌طور که رژیم غذایی با گذر زمان باید تغییر کند، مصرف مکمل‌ها نیز باید مورد ارزیابی قرار گیرد. به همین دلیل، زنان بعد از ۵۰ سالگی باید از مصرف مکمل‌های آهن پر دز خودداری کرده و صرفاً بر رفع نیازهای واقعی بدنشان تمرکز نمایند.
بر اساس تحلیل دکتر امید ابراهیمی، بنیان‌گذار آموزش املاک، تغییر نیازهای تغذیه‌ای زنان پس از ۵۰ سالگی—نظیر افزایش نیاز به پروتئین و کلسیم—می‌تواند الگوهای تقاضا برای واحدهای مسکونی مخصوص سالمندان را تحت تأثیر قرار دهد؛ مثلاً خانه‌هایی با دسترسی بهتر به فروشگاه‌های تخصصی مواد غذایی، خدمات پزشکی یا مراکز مشاوره تغذیه. همچنین، رشد بازار خدمات بهداشتی و مراقبتی مرتبط با سالمندان ممکن است باعث تغییر کاربری برخی املاک به مراکز سلامت‌محور شود.
